De lagere school

De hoge ramen,
waardoor je alleen wat vrije hemel zag.
Aan kleurloze wanden
dreigend blinde kaarten,
vol bruine watervlekken,
oude,incontinente mannen.
(Utrecht was het ergst,
als rode mieren
kropen plaatsen door elkaar).
We schreven nog met kroontjespen,
(Jimi Hendrix had net “Hey Joe” geschreven)
toen in de vijfde klas
de bovenmeester trots binnentrad
met een doos vol blauwe pennen.
“Kijk, ballpoints,” zei hij.
Misschien waren ze nedergedaald
uit hogere hemelen,
wij geloofden alles.
Wat verder nog?
O ja, de platen met de helden,
de toffe gozers
uit de Bijbel of Ons Vaderland,
iets te vaak moordenaars gebleken,
die met blote handen
of een bloederig zwaard….
Ach, alles voor de goede zaak.
Zo groeide je op met leugens
en bleef je toch een blinde kaart.