Kerkuil

Geweven van het fijnste spinrag
zweeft de zilveren bruid
door eindeloze huwelijksnachten.
Tussen blanke sluiers,
met paarlen getooid,
gloeien vurig ogen,
zwart als toermalijn en dood.
In de houten feestzaal
vol met muizengasten,
gekleed in stemmig grijs,
wacht zij tot de polonaise,
als zij allen dronken dansen
op het Hamelen refrein.
De bruidegom wordt ongezien verlaten
en de muizen missen plots een schakel,
een offer op een zilveren schaal
vol scherpe haken,
terwijl zij ondertussen
zedig haar ogen sluit
en haar donzen bruidsbed
bekleedt met muizenvellen.

Dit is mijn bijdrage voor een expositie bij Museum Mohlmann in Appingedam.
De expositie heeft als thema “vogels” en loopt van 3 april tot en met 3 juli 2016.
Deze pasteltekening heb ik gemaakt in 2007 en de afmetingen zijn 90x70cm.